dźwignąć się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... rękę do góry: "No, panowie, kasa odpisana" - a wtedy wszyscy dźwigną się ociężale, otrząsną się z popiołu i okruszyn i leniwie rozejdą...
- ... 150; to uwierzyć w swój los. Uwierzyć w Boga, to dźwignąć się na nogi, podnieść spuszczoną głowę, wznieść opadłe ręce – to...
- ... czuły - odeprzeć tłumne pospolite armie reguły, i ach, cudne manowce, dźwignąć się, powstać, z-podepta-nych-przez-demony-powstać, z fatalnego opętania...
- ... w stolicy dużo. Maleje zainteresowanie firm. A miasto musi jakoś dźwignąć się z trudnej sytuacji finansowej - tłumaczy wiceprezydent Warszawy Wojciech Kozak.
Dlaczego...
- ... Usiedli na pniu, który sunął poziomo do wody, by potem dźwignąć się w górę ciężką, opitą koroną.
- Chałupkę na wzgórku widzicie? Przy... - ... Izabela Dembosz. Pod pachą ściskała koc, w dłoni laptopa. Kiernacki dźwignął się na łokciu, uniósł brwi w niemym pytaniu. Nie odpowiedziała.
- Wizyta... - ... i poleciał do przodu na rozstawione ręce. Łkając chwytał oddech. Dźwignął się, wstał, kilka kroków przebiegł zataczając się na boki, potem rytm...
- ... się rzecz, której nikt, ze
mną włącznie, nie oczekiwał.
Dziadek dźwignął się na marach, obrócił.
I półleżąc, wsparty na łokciu, przesłał nam... - ... też ograniczy swobodę - rzucił niby od niechcenia.
- Informacja pierwszorzędnej wagi - dźwignął się ambasador. - I wy mi dopiero teraz o tym mówicie? Czy... - ... go ciągnęło i odpychało na przemian: "Zamoroka jakaś" - westchnąłby ojciec.
Dźwignął się wreszcie - "na pochyłe drzewo kozy skaczą!" - i ruszył do domu... - ... zanosił się chrzęst ulewy, siepanej wiatrem - Mrowiec na drżących nogach dźwignął się z wyrka.
Macając w ciemności poczłapał w kąt ku skrzyni... - ... język. Nie mógł nim poruszyć, zupełnie jakby był kawałkiem drewna. Dźwignął się wreszcie i poszedł do kuchni w poszukiwaniu czegoś do picia...
- ... to sobie, i odkrył w sobie to samo pragnienie, i dźwignął się, i pocałował najpierw jeden, potem drugi pulchny pośladek, i tak...
- ... mocny, sportowy but o kamień, zaciągnął się dymem.
Tymczasem Janusz dźwignął się powoli. Przyklęknął na kolanie i umazaną w kurzu dłonią przecierać... - ... głucho... Życie w surowiznę ziemi wdeptane ciężko!...
Machnął ręką i dźwignął się z kowadła. Poszedł ku palenisku i miechem poruszał raz i... - ... ciebie, przeklętego, pójdziesz badziać się na ulicę, zobaczysz, niewdzięczny. Polek dźwignął się, usiadł na pościeli, próbując zebrać myśli.
- Boże ty, mój Boże... - ... zupełności wystarczyło do wyrażenia niemej prośby.
- Moje kontakty z wojskiem - dźwignął się niespiesznie - nabrały ostatnio jednostronnego charakteru. Nie jest pani zatroskaną mamą... - ... Do głębi wstrząśnięty, widziałem, jak hucząc śmiechem z potężnych piersi, dźwignął się powoli z kucek i zgarbiony jak goryl, z rękoma w...
- ... członkiem dużego zespołu. Nie ma znaczenia, czego oczekuję.
- Wiesz co? - Dźwignął się, stanął obok tapczanu. - Jak zadzwonią, powiedz, że po długiej i... - ... Sza, babko, sza... - zawołał chłopiec na łóżku.
Wyszła.
Wtenczas chłopiec dźwignął się na łokciach i przywołał Huberta do siebie.
- Ja paniczowi co...
